Żyjemy w czasach, w których pojęcie zrównoważonego rozwoju oraz inne hasła propagujące ideę energii ze źródeł odnawialnych zyskują na znaczeniu. Człowiek współczesny ma za zadanie zoptymalizować zużycie energii i wznosić takie budynki, które będą przyjazne dla środowiska naturalnego. Postawy takie znajdują odzwierciedlenie w wielu dyrektywach unijnych, jak również przepisach krajowych. 

Obowiązujące od 1 stycznia 2009r. nowe regulacje prawne w Polsce obligują właścicieli budynków, które są oddawane do użytku lub wprowadzane do obrotu gospodarczego, do sporządzania świadectw energetycznych. Obowiązek ten jasno wynika z Dyrektywy 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z 16.12.2002r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, której celem jest poprawa jakości środowiska, poprzez zmniejszenie zapotrzebowania energetycznego. Od dnia 29.04.2012 obowiązuje zmienione Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. Zgodnie z tym rozporządzeniem w każdym projekcie (niezależenie od wielkości obiektu) musi się znaleźć charakterystyka energetyczna budynku. Powinna ona być sporządzona zgodnie z przepisami dotyczącymi metodologii sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej – a wiec zawierać obliczenia wskaźnika zużycia energii w kWh/m2/rok. Należy tu zaznaczyć, że żaden ze standardowo projektowanych budynków, spełniających jedynie warunki zawarte w zmienionym prawie budowlanym, nie mieści się w żadnej klasie opisywanej jako energooszczędna, ponieważ zapotrzebowanie na ciepło w takich budynkach waha się od 100 do 120 kWh/m²/rok.

Barierami rozwoju budownictwa energooszczędnego w warunkach mechanizmów rynkowych są brak dostatecznej informacji dla potencjalnych inwestorów, brak odpowiedniej jakości doradztwa inżynierskiego i w końcu, ze względu na jednostkowy charakter rozwiązań technicznych, często zbyt wysoka ich cena. Należy jednak zwrócić uwagę na to, że układ cen za urządzenia i usługi poprawiające efektywność energetyczną, w stosunku do cen energii zmienia się na korzyść inwestorów. Zwiększa się także efektywność technologii energooszczędnych. Pojawiają się narzędzia wspierające rozwój takiego budownictwa jak program dopłat do kredytów Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Na podstawie unijnej dyrektywy od 2020 roku budowanie domów o rzeczywiście niskim zużyciu energii stanie się obowiązkiem. Mimo, że budownictwo energooszczędne w obecnych czasach staje się coraz bardziej popularne, niestety, jednak niewielka część społeczeństwa naszego kraju orientuje się w tym, jakie korzyści przynosi nam energooszczędność naszych domów. Niewielka część osób także jest zainteresowana aspektem ekologicznym, a przecież dbałość o środowisko powinno być naturalnym działaniem człowieka. Jako przykład, czy inwestorzy przykładają wagę do kwestii projektu dla planowanego domu lub mieszkania, niech posłużą wyniki badania odwiedzających podczas warszawskich targów mieszkaniowych. Tylko 12% z ankietowanych wskazało kwestie architektoniczne jako istotne przy wyborze mieszkania, dla inwestorów ważne przede wszystkim  jest cena za metr czy lokalizacja.*

Stąd konieczność planowania szeroko zasięgowych kampanii edukacyjno-promocyjnych, skierowanych do potencjalnych inwestorów, aby przygotować rynek na nadchodzące zmiany i przekonać do wyboru energooszczędnych rozwiązań z korzyścią dla budujących, gospodarki i środowiska. Ważne jest stworzenie grupy świadomych inwestorów, którzy dzięki podejmowanym decyzjom będą upowszechniać technologie energooszczędne, oraz przekazywać zdobytą wiedzę w lokalnym otoczeniu. Nie można zapominać, w kontekście promocji budownictwa energooszczędnego  o podnoszeniu świadomości ekologicznej związanej z zależnościami wynikającymi z niskiego zużycia energii w kontekście budowy i użytkowania domów i mieszkań ze stanem środowiska naturalnego i zrównoważonym rozwojem Ziemi oraz propagowanie zachowań proekologicznych w tym zakresie,