W przypadku budynków NF15 w związku z małym zapotrzebowaniem na energię do ogrzewania, w niektórych przypadkach możliwa jest rezygnacja z tradycyjnego ogrzewania wodnego i zastosowanie ogrzewania powietrznego. Zakładając, że na ogrzanie budynku NF15 o powierzchni użytkowej 150 m2 potrzebne jest źródło ciepła o mocy 3,0 kW, a maksymalna  moc  grzewcza  ogrzewania  powietrznego, o  założonej  dopuszczalnej  temperaturze nawiewu 50°C i strumieniu powietrza 230 m3/h, wynosi 2,3 kW to dodatkowe zapotrzebowanie na ciepło wynosi jedynie 0,7 kW. Może okazać się, że dostarczenie tej różnicy można zrealizować za pomocą grzejników zlokalizowanych w WC i łazienkach, gdzie zapewnić musimy wyższą temperaturę.

Czy wiesz, że?
Instalacja grzewcza powinna być zaprojektowana tak, aby temperatura powietrza nawiewanego do pomieszczeń nie przekraczała  52°C.  Wyższa temperatura  powoduje przypiekanie kurzu na powierzchni nagrzewnicy, co negatywnie wpływa na jakość nawiewanego powietrza.

Zalety ogrzewania powietrznego:
•      Rezygnacja  z  wodnego  ogrzewania  grzejnikowego lub podłogowego (większa estetyka wnętrz, łatwość utrzymania czystości),
•      Możliwość wykorzystania wentylacji nawiewno-wywiewnej z odzyskiem ciepła jako systemu grzewczego,
•      Mała bezwładność cieplna instalacji,
•      Możliwość wykorzystania efektu Coandy (powietrze nawiewane jest cieplejsze od powietrza wewnętrznego).

Wady ogrzewania powietrznego:
•      Gorszy pionowy rozkład temperatury – cieplej na górze, chłodniej na dole,
•      Mniej korzystny sposób przekazywania ciepła,
•      Mała wilgotność powietrza nawiewanego,
•      Brak regulacji miejscowej.

Czy wiesz, że?
Efekt Coandy polega na przyleganiu strumienia powietrza nawiewnego do sufitu. Sufit staje się kanałem półotwartym i powietrze jest transportowane na koniec pomieszczenia pomimo umieszczenia nawiewników nad drzwiami wejściowymi. Pozwala to na znaczne uproszczenie projektu systemu wentylacji, zastosowanie krótszych kanałów i ograniczenie strat ciśnienia.